Watjes worden niet geboren, maar gemaakt.

Je bent weliswaar conditie aan het opbouwen naar een 200 km tocht in januari. Voor mij is dat in de zomer toch voornamelijk fietsen en skeeleren. Maar de afgelopen week zat dat toch wat tegen.
Eigenlijk begon het al op zondag. Om onze gebruikelijke starttijd regende het nog. De voordelen van buienradar en Whatsapp werden benut en besloten werd een uur later te gaan rijden. Dat bleek een goede beslissing, allen werd daarmee het kilometrage ook ingekort. We wilden voor de volgende bui binnen zijn. Dat lukte wonderwel, zelfs met te dure koffie/appelgebak onderweg.
Maar dat was het dan ook wel. Op maandag is het uitfietsen. Dat ging tien kilometer goed en daarna was ik nat tot op het bod. Dinsdag liet het weer geen training toe.
Woensdag is bij onze schaatsvereniging de dag van de bostraining, een combi van techniek en conditie. Ik was de afgelopen weken vanwege vakantie en familieverplichtingen niet geweest. Dat betekende toch dat enkele spieren dachten dat ze nog vakantie hadden, Daar bracht de trainer snel verandering in. Dat voelde ik donderdag dan ook. En de aardige fietstocht van donderdagavond op de gewone herenfiets was zowel uitfietsen als je spieren voelen.
Toen werd het weer zondag en weer regende het om acht uur en werd de tocht uitgesteld tot negen uur. En leken we een droge periode te krijgen. Besloten werd om in Volendam de koffie te gaan halen. Dat hadden we beter niet kunnen doen. In Volendam aangekomen begon het te regenen en hoe lang we ook koffie dronken we moesten erdoor. Terug in Eemnes was het weer droog, maar alleen het weer.
Toch zijn deze momenten nodig, straks op de Weissensee wordt het ook afzien en dan ben ik misschien dankbaar voor deze trainingen.

Materiaal

Het is hartje zomer, We hebben zelfs een hittegolf. En toch ben ik al aan het nadenken over het materiaal voor de Skate4airtocht. Hoe komt dat zo?
Een aanleiding was mijn vakantie in Indonesië, waar we in het donker van de nacht een vulkaan beklommen. We waren zo slim geweest om een hoofdlicht mee te nemen. Die had ik nog niet eerder gebruikt. Maar wat een gemak. Daar besloot ik, die in ieder geval mee te nemen voor de eerste uren. Ook was kleding daar een puntje. Voor ons westerlingen is 15 graden geen temperatuur om je in te pakken. Voor Indonesiërs wel. Zij waren gekleed alsof het hartje winter was, er werden zelfs dikke fleecejacks verhuurd! Dus ook even nadenken over welke kleding ik aan ga trekken op de Weissensee, misschien ook wel kleding, die makkelijk aan en uit kan.
Verder liep ik door onze plaatselijke Duitse supermarkt, die had helmmutjes te koop, type bivakmuts. In het verleden hebben die mij op natuurijs wel plezier gegeven. Dus ook maar een meegenomen.
Nu ik toch aan het filosoferen ben over materiaal. De vraag voor mij is nog even welke schaatsen ik ga gebruiken. Mijn Vikings, prima voor de langebaan maar op natuurijs misschien niet helemaal de goede keus of een stel Salamons (zgn. kluunschaatsen) waar ik goede verhalen over hoor als het gaat over natuurijs. Met de Salamons schijnt pootje over weer een crime te zijn, maar het comfort van de schoenen en de vorm van het ijzer is een plus. Hopelijk krijg ik de kans dat op Nederlands natuurijs van te voren te testen, schrijft hij bij 30 graden boven nul.

Het was even stil..

Bloggen is ook een vorm van discipline, soms op meerdere manieren. De reden dat er even geen berichten waren kwam door vakantie. Beetje onhandig om in het openbaar te melden dat je er niet bent. Voor sommigen een uitnodiging om je juist te bezoeken.
Maar de komende tijd weer wekelijks verslag.
Voor dat ik vertrok om Indonesië te bezoeken was er nog een zwaar trainingskamp. Gedurende drie dagen werden mijn fietsgroep afgebeuld in het Moezeldal. Hier kun je heerlijk trainen met de fiets. In ons geval de racefiets maar ook voor de MTB'ers is hier genoeg te beleven. Voordelen zijn het is om de hoek, slechts 4 uur rijden vanuit Midden-Nederland. Het maken van hoogtemeters kost geen enkele moeite en eten en drinken is prima. Via allerlei websites kun je prima routes downloaden voor Strava, Garmin of welke gadget dan ook. Voor ons waren het meer dan 300 kilometers in drie dagen met als prestatie op zaterdag 180 kilometer met 3600 hoogtemeters. Kortom waarom zou je verder weg gaan. Moe maar voldaan ben ik daarna op vakantie gegaan en de enige training was een kilometer of tien totaal op een Gazelle damesfiets uit de jaren vijftig of misschien zelfs nog wel ouder. Deze fietsen worden in Indonesië gekoesterd en goed onderhouden. Misschien iets voor een slimme ondernemer.
Maar een aantal weken niet trainen betekent toch teruggang in conditie en gelukkig viel het aantal extra kilo's mee.
Vrijdag landden we weer op Schiphol en zondag had ik mijn zoon beloofd de toerversie van de 1e touretappe in Utrecht te fietsen. Gelukkig had ik nog wat jetlag en was vroeg opstaan geen probleem. De 150 kilometer werden met een redelijk gemiddelde afgelegd, maar de spierpijn was er maandags niet minder om. Kortom er moet weer enige arbeid verricht worden. Maar daarover de volgende keer.