Keuze 3. Kleding.

Met temperaturen voor boven nul moet ik gaan nadenken welke kleding ik zal aantrekken. Een ding staat wel vast de bovenste laag zal het geelzwart van Skate4air zijn. Toch even wennen voor iemand die het oranje/blauw van de GHV tot standaard voor zichzelf verheven heeft. Gelukkig kan ik tot het laatste moment van vertrek die kleuren blijven dragen, want de 23e januari zijn de clubkampioenschappen en de 24e vroeg vertrek ik richting de Weissenssee.

Het gaat meer om de kleren onder dat geelzwart. Hoeveel laagjes worden het en welke laagjes?

Kilometers maken

Met nog een week of zes te gaan voor mijn tweehonderd kilometer is het trainen, trainen en rust nemen. De afgelopen weken naast de gebruikelijke GHV-trainingen vooral duurwerk gedaan. En dat is saai......
Of het nu tegen de honderd ronden is op de Vechtsebanen of vele rondjes op Flevonice er zit niets leuks in om je op te verheugen of het ritme doenlijk te maken. Bij een langefietstocht is het uitzicht anders, wacht er een nieuwe beklimming. Kortom er is iets te doen onderweg. Op de Vechtsebanen is het na 100 meter weer links de bocht door. Op Flevonice is het iets minder saai maar na een aantal ronden weet je ook daar de weg. Wat een beetje helpt is het opzoeken van een treintje en dan volkomen in trance meegaan. Maar het blijft dan opletten, wat doet je voorganger, rijdt hij/zij een lekkere slag, is het tempo een beetje lekker. Opvallend weinig vrouwen trouwens in de treintjes, met treintjes spelen was tcoh al een jongens ding waarschijnlijk.
Afgelopen week mocht ik een privé Weissensee-clinic doen bij Duosport. Gewonnen in de loterij van Skate4air onder de eerste 25 inschrijvers. De Duosportinstructeur was een ervaren 200km rijder en had vele goede tips om te overleven en uit te rijden op de Weissensee. Van de goede apfelstrudel in de voorbereiding tot het heerlijke biertje na de 200km. Een andere goede tip: "zorg voor droge kleding, die je aan kunt trekken direct na de tocht", dan koel je niet snel af door de natte, bezwete kleding. Trouwens daar heeft zich al iemand voor gemeld, die bezwete kleding.
Een van de andere zaken die hij noemde: "neem een liedje in je hoofd", dat helpt je bij je ritme en maakt het minder saai. Goede tip, maar welke liedje gaat het worden. De komende weken met de TOP2000 komt er vast een leuke melodie voorbij, een ding is zeker het wordt niet Pokemon.....

Er kwamen ook nog wat zaken uit waar ik aan moest werken. Al rijdend mijn schaatsen schoon maken en beter remmen. Mocht je de komende wekken iemand zwlkend over het ijs zien gaan op een schaats, proberend de andere schoon te maken.........

Keuze 2. Vechtsebanen of Flevonice

Natuurlijk ben ik stevig aan het trainen. Naast de normale trainingen met de GHV op de Vechtsebanen in Utrecht probeer ik ook meer trainingsuren te maken. Op de weissensee-site (www.weissensee.nl) staan mooie trainingsschema's om te volgen.

Ik heb gekozen voor het schema van de recreatieve schaatsers. Tenslotte wil ik geen bedreiging zijn voor team Skate4air, die voor de overwinning gaan in de wedstrijd.......

In dat schema staat een wekelijkse duurtraining op het ijs. Tot eind november doe ik die op de Vechtsebanen. 100 meter rechtdoor, bocht, 100 meter rechtdoor, bocht, etc. Saai, saai. Gelukkig rijden er regelmatig treintje op de baan die de training iets minder saai maken.

 Eind november gaat Flevonice weer open. Dan worden de rondjes tenminste drie kilometer. Daar staat tegenover dat de ijskwaliteit door de buitenbaan minder is dan de Vechtsebanen. Hoewel dat met de hoge temperaturen van de afgelopen weken ook daar gewerkt moest worden op het ijs. Verder is Flevonice iets verder rijden.Waar tegenover staat dat een dergelijke buitenbaan meer lijkt op het buitenrijden op de Weissensee.
Ik denk dat ik in de eerste weken van december mijn Salomons maar eens ga testen op Flevonice en nu maar hopen dat het droog is.

Natuurlijk is de ideale voorbereiding natuurijs. Laten we hopen op mooi ijs rond de kerst dat is voor bijna iedereen een mooie periode.

Ook een training op de winterfair Laren behoort natuurlijk tot de mogelijkheden.

Keuzes: 1. Salomon of Viking

Het blijft me bezig houden op welke schaatsen ik 200 kilometer ga schaatsen.
Voor de niet kenners een plaatje en wat uitleg.

De Viking.

 

 Dit is de schaats waar ik het hele jaar de kunstijsbaan onveilig mee maak. De schoenen zijn helemaal gevormd naar mijn voeten. Ze rijden heerlijk, natuurlijk geven ze genoeg steun maar ook voor 200 kilometer. Nadelen voor de Weissensee, je staat vrij hoog, maar je kunt er prima bochten mee rijden.
De schaatsen lopen moeilijk uit scheuren en dus kans op vallen groter.  Met mogelijk breuk of kromme schaatsen tot gevolg. Dat kan je voorkomen door er andere ijzers onder te zetten. Maar dat heeft een prijs. De ijzers zijn keihard en blijven dus lang scherp. Je moet extra overschoenen aan om warme voeten te houden.

De Salomon

De Salomonschaats komt van oorsprong uit Zweden en is bedoeld voor lange afstanden op natuurijs. De schoen lijkt op de langlaufschoenen, zit comforttabel en is redelijk warm. Op het Nederlandse kunstijs krijg ik last van zweterige voeten. Voordeel is dat het ijzer er snel onderuit kan en je gewoon kunt lopen. Je staat lager op de schaatsen, wat in de bochten weer wat lastiger is.
Door de vorm van de schaats blijven ze niet hangen in scheuren.



Kortom, dilemma's. Veel ervaren rijders geven de voorkeur aan de Salomons vanwege comfort en natuurijs eigenschappen. Ik ben echter behoorlijk vergroeid met mijn Vikings. De komende weken wil ik regelmatig met de Salomons gaan rijden op kunstijs zowel op de 400meter baan als op Flevonice. Mogelijk maak ik de keuze pas op de Weissensee. Dat zal dan mede afhankelijk zijn van de ijskwaliteit en het weer. Of wordt het een combinatie zoals iemand suggereerde. Tot je moe wordt op de Vikings en dan wisselen naar de Salomons. Keuzes.......

De eerste clinic van Skate4air

Bij de inschrijving voor Skate4air horen ook andere zaken. Er is een verplicht kledingpakket, in het geel en zwart. Mooie kleding van Forte en functioneel. Ik ontving het eind oktober, zonder aankondiging. Dus een verrassingspakketje van de bezorger. Voor zover ik wist had ik niets besteld bij Forte, bij opening kwam de mooie schaatskleding van Skate4air te voorschijn. Eind oktober was het nog aangenaam en bij het passen bleek het toch wel warm te zitten. Dat komt op de Weisensee vast goed van pas.

De volgende zaterdag was de eerste KNSB-marathon van het nieuwe seizoen en ook daar vielen de zwartgele pakken van Skate4air goed op. Op de JaapEdenbaan streden de rijders van het team Skate4air mee voor de ereplaatsen. Een goed gezicht om dat te zien.

Zaterdag 31 oktober was het dan zover de eerste clinic van Skate4air 2016. Voor mij op een vertrouwde baan, de Vechtsbanen. Maar wel voor het eerst in een ander pak, toch even wennen.
De introductie van Jochem Uytenhaage over Skate4air, de manieren waarop sponsoring mogelijk is,wat je als voorbereiding moet doen was helemaal goed. Maar we, alle andere schaatsers, wilden eigenlijk wel het ijs op. De indeling was toch even nadenken voor mij. Skate4air rijdt in groepen, die vooraf een tijddoel hebben gesteld. Lang getwijfeld over 9 of 10 uur. Danielle Mouissie trok mij over de streep en het gaat negen uur worden voorlopig. De clinic bestond uit twee delen. Het eerste deel techniek en het tweede deel duurtraining. Techniek kan bij mij altijd beter. Dus hier werden nog wat punten op de i gezet.

Na de groepsfoto (volgende keer bril af...) gingen we op het ongedweilde ijs door met duurtraining. De 9-uurgroep kreeg een voorrijdster, die op het laatste moment deze groep kreeg. Dat hebben we geweten. Voor 9 uur schaatsen op de Weissensee moet je rondjes van 55 seconden rijden op de 400meter baan. Wij hebben rondjes 45 gereden, rekenfoutje. Dus die 9 uur lijkt wel goed te komen of toch naar de 8 uur groep?

Na het schaatsen was er de ploegenpresentatie van Team Skate4air en een aantal nieuwe sponsorinitiatieven waaronder de loterij en de Skaty. Maar daarover later meer.

Je kunt nog steeds bier proeven of Balinees eten bij mij.Balinese rijsttafel en/of bierproeven

Het schaatsseizoen gaat beginnen

Het is herfst, het meeste blad zit nog aan de bomen. Overdag wordt het nog wel eens 20 graden. Maar de schaatsen zijn geslepen. Vanaf begin oktober begint ook de schaatsweg naar 29 januari 2016. Hopelijk hebben de zomertraingen voldoende conditie en kracht opgeleverd. Vanaf nu is dat vooral op onderhoud gericht en is het trainen van de schaatsconditie geworden.
De eerste slagen op het ijs zijn er geweest en de conditie is OK. Hier en daar nog even aan de techniek slijpen en vooral het langere duurwerk oppakken.
Skate4air heeft de eerste clinic al aangekondigd. Meteen een clinic van een uur of 5 zal wel niet alleen schaatsen zijn.
Voorlopig ga ik 2 tot 3 keer in de week het ijs op. Er ligt een trainingsschema, eens kijken of dat vol te houden is. Daarnaast hoop ik dat het ook een beetje droog blijft in de weekeinden zodat de racefiets ook nog een tijdje de buitenlucht in kan. Op zolder trainen op de moderne rollenbank is lang niet zo leuk als vol in de wind te rijden.
Ook de sponsoractiviteiten hebben de aandacht nodig.
De komende periode vinden de eerste bierproeverijen plaats, er is nog plaats.
Een andere activiteit is het huisrestaurant, voor een klein gemengd gezelschap wordt een Balinese rijsttafel geserveerd. De rijsttafel wordt door mij persoonlijk bereid.
Meedoen kan via  http://goo.gl/forms/HNocVGCZT1

Een koetje?

De gemeente Eemnes, waar ik toevallig woon, besteed elk jaar aandaacht aan bijzondere sportprestaties en vrijwilligers. Ze doen dat al meer dan 20 jaar. Iedereen kan mensen/teams/groepen voordragen. Als GHV doen we dat ook regelmatig we hebben tenslotte veel Eemnessers in onze geledingen, die als vrijwilliger actief zijn of een bijzondere prestatie leveren. DAt wordt voor alle voorgedragen beloond met een koetje en voor de winnaar van dat jaar is er een Zilveren Koetje.
In 2013 won Willemijn Cnossen de zilveren Eemnesser kalfje. Dat is de prijs voor de jeugd. 
Als bestuur droegen we dit jaar Wim en Betty Westerveld voor. Beiden hebben bijzondere prestaties geleverd in de marathonsport. Wim was natuurlijk jaren een grootheid in die sport. NA zijn actieve carriere heeft hij zich steeds ingezet voor de schaatssport en in het bijzonder voor de marathons. Je komt hem in het hele land tegen bij de marathon. Betty doet daar zeker niet voor onder. Zij was ook actief als marathonschaatsster en een voorvechtster voor een aparte vrouwencategorie. Over haar en een aantal andere vrouwen uit de Elfstedentocht van 1986 verscheen vorig jaar een boek. In 1986 kende men nog geen vrouwenwedstrijd in de Elfstedentocht. Als bestuur van de GHV vonden we dat zij wel eens extra in het zonnetje mochten staan.
Maar waarom dit hele verhaal? Ik kreeg twee brieven van de gemeente Eemnes over de Koeientrofee. De bevestiging van de voordracht van Betty en Wim Westerveld las ik, maar waarom versturen ze die twee keer? 
Afgelopen week werd mijn vrouw gevraagd, wat ze er van vond dat ik voorgedragen was voor een Eemnesser Koetje? Hoezo, daar weten we niks van. Thuis maar eens goed naar de brieven gekeken. Gelukkig had ik de tweede brief niet weggegooid. En daar stond het echt: U bent voorgedragen voor een Eemnesser Koetje, we hopen u vrijdag 25 september te zien in de Hilt.
Wat een eer. En die eer wil ik gewoon delen met alle GHV-vrijwilligers!

Bierproeverijen

Schaatsen voor een goed doel brengt met zich mee dat je ook een financiële bijdrage levert.Het is de hedendaagse manier van fondsen werven voor de goede doelen.  Skate4AIR haalt elk jaar, door deelname aan de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee (Oostenrijk), zoveel mogelijk geld op voor onderzoek naar de ingrijpende ziekte Cystic Fibrosis (taaislijmziekte).(www.skate4air.nl)  Op die manier levert Skate4AIR een belangrijke bijdrage aan de bestrijding van deze nare ziekte.
Je kunt op vele manieren dit geld bij elkaar krijgen. Ik ga het op mijn manier doen. Ik liefhebber graag in bijzondere bieren en lekker eten. Beiden ga ik gebruiken om geld in te zamelen
De eerste activiteit om sponsorgeld bij elkaar te krijgen is een bierproeverij. Je proeft (blind) acht bieren en beoordeelt welke je het lekkerst vindt. Het gaat niet om de traditionele supermarktbieren, maar om verrassende speciaalbieren. Tijdens deze proeverij krijg je achtergrondinformatie over de biersoort en test je kennis in de bierquiz. Bij de proeverij komen ook bijpassende hapjes. Het wordt geen grootschalige proeverij, dus het aantal personen per avond is beperkt tot acht. De kosten verschillen per proeverij, afhankelijk van het soort bier. Het is echt proeven, dus beschonken wordt je niet. Per proeverij is voorlopig één avond gepland.  Bij grote belangstelling organiseer ik extra avonden.

Meer informatie en inschrijven via http://goo.gl/forms/kTX4yo3vJo

Regen en trainen

Als je een mooi trainingsschema hebt, waarin ook de normale GHV-trainingen zijn opgenomen ga je er vanuit dat je de meeste trainingen ook kunt doen. Maandagavond is de fietstraining voor de GHV'ers. Laat het nu de afgelopen maandagen steeds regenen. Voor een fietstraining op de racefiets is dit te gevaarlijk. (zie behalve het gevaar ook het risico van een griepje, zie een eerder blog). Helaas was het soms op maandag overdag wel goed weer. Een gemiste training dus. Een training is natuurlijk niet erg, maar als het weer regelmatig je schema in de war gooit rest er maar een ding, je schema aanpassen aan het weer. Of zoals een Schot mij ooit als wijze les gaf: een Schot kijkt naar het weer en beslist dan wat hij gaat doen, anderen weten wat ze gaan doen en kijken dan naar het weer.
Dus maar de wijze les van de Schot gevolgd. Kijken wat het weer doet, kijken waar je tijd hebt om wat te doen. Dat bracht mij de afgelopen weken een aantal verrassende trainingen.
Na een bijeenkomst in de regio Arnhem was er wat tijd over, dat had ik stiekem op gehoopt. Mijn fiets en kleding lag in de auto. Lekker naar de Posbank gereden en daar van plan alle hellingen op en af te rijden, in totaal een kilometer of 50. Na een uurtje had ik alle hellingen gehad in één richting gehad, dus naar boven of beneden en wilde vol goede moed aan de rest beginnen en je raadt het al het begon te regenen. Helaas dus. Maar wel even heerlijk genoten van de Posbank en de  mooie paarse hei.
Een week later werd ik gebeld of ik op vrijdag tijd zou hebben voor een half rondje Zuiderzee. Ook deze week waren er al een paar trainingen verregend. Het paste in mijn schema en vol goede moed vertrokken we om de Noord, via de Afsluitdijk naar Friesland. Een mooi tocht van zo'n 170 km. Met een zwak zonnetje vertrokken, maar die werd in de loop van de dag steeds sterker. De wind was zuidwest, dus tot Amsterdam een beetje tegen. Daarna meestal achter, dat was goed voor het gemiddelde. Helaas ook nu pech. Mijn reisgenoot wilde iets eten pakken rijdt even met een hand, gat in de weg en hij schuift over het asfalt. Gelukkig voor hem, niets gebroken, wel veel schaafplekken en beschadigde kleding en fiets. Na even rustig gezeten te hebben, fiets weer rijklaar gemaakt en op weggegaan voor koffie in Hoorn, daar waren we bijna. Rustig koffie gedronken, schaafwonden schoongemaakt en even tot rust gekomen besluiten we toch verder te fietsen. Eerst wat rustig, maar al vlug zat het tempo er aardig in. Na goed 170 km kunnen we de rest van het gezelschap in het bungalowpark begroeten. Ondanks alles hebben we toch een gemiddelde van bijna 30 kilometer per uur. Volgens mij zit het met mijn conditie wel goed.
Mijn volgende blog zal gaan over mijn fondsenwerving en hoe je daar aan kunt meedoen.

De bergen in

Jaarlijks trek ik met een zoon er een aantal dagen op uit om ergens in Europa een aantal fietstochten te maken, waarbij klimmen voorop staat. Dat past dit jaar ook prima in een voorbereiding op Skate4air. Op verzoek van mijn zoon gingen we naar de Alpen. Het was nog zoeken om ergens mooi weer te vinden voor een paar dagen. Gelukkig ben je met een tent flexibel.
Zo konden we op maandag beslissen om dinsdag naar Oostenrijk (om vast te wennen) te rijden om in de buurt van Imst een paar zware klimmen te gaan doen. En zo reden we dinsdag met een heerlijk zonnetje naar Oostenrijk. We kwamen uiteindelijk in Landeck aan de Inn op een kleine camping terecht.
We hadden onze plaats net gekozen en de auto er op gezet, toen de weergoden besloten de regen van een maand in twee uur los te laten. Gelukkig zaten we nog in de auto. Te lang bleek op donderdag de radio en verlichting zorgden voor een lege accu. Tijdens de laatste regendruppels alsnog de tent opgezet en een potje eten gemaakt. Gelukkig de overige dagen van prima weer genoten.
Voor degenen, die deze omgeving, net als ik  niet kennen t als fietsgebied, is het een aanrader om hier een keer te gaan fietsen. Klimmen kun je in allerlei gradaties, maar ga wel uit van een lange klim. Wij hebben het Pitztal (0ng. 4% gemiddeld, max. 10&), Kaunertal (8% gemiddeld, maar tot 22%) en  de Silvretta-Strasse (ong 5% gemiddeld, max. 14%) gedaan. De Fernpas hebben we bewust niet gedaan vanwege de drukte, dat is niet leuk fietsen. En er zijn nog vele leuke en rustige alternatieven. Kijk maar eens op strava of gpsies.com. Maar ook voor mooie vlakke tochten langs de Inn is het een prima fietsgebied als je niet wil klimmen en alleen recreatief wil fietsen. Langs de Inn ligt grotendeels een vrijliggende fietspad van een paar honderd kilometer. licht dalend van Zwitserland tot aan Passau. Omgekeerd is het natuurlijk ligt stijgend...
Mooie wegen, verkeer dat rekening met je houdt en niet onbelangrijk op veel plaatsen kun je stoppen voor apfelstrudel (als je het appelgebak mist) of voor een andere snack of lunch. Wij hebben een aantal malen genoten van kaisersmarren als lunch, lijkt wel een beetje op onze pannenkoek en je fietste er prima op.
Na afloop genoten van een alcoholvrij witbiertje om het vocht weer aan te vullen. De avondmaaltijd in een man's cave is barbecue en pasta natuurlijk. Als toetje yoghurt (voor de eiwitten) en muesli. Kortom prima dagen.
Vier dagen je in het zweet fietsen in Oostenrijk met temperaturen boven de 25 graden, dat zal van de winter wel iets meer kou lijden worden.

Bloggen vergt discipline.

Ik krijg de laatste tijd wel wat opmerkingen over dit blog. Ik had aangegeven dat ik wekelijks iets zou plaatsen. Dat is voor iemand, die als mij toch best wel lastig. Je moet een onderwerp hebben, je wilt tenslotte geen voortgangsverslag maken. Elke week je trainingsverhalen wordt saai.
Je moet er even tijd voor maken. Dat is misschien nog wel het lastigste. Gelukkig kun je zelf aangeven, wanneer iets gepubliceerd moet worden, dus als je inspiratie hebt kun je in voren werken. Maar waar haal je altijd inspiratie vandaan? Voor mijn blogs tot nu toe was dat vooral de zaken, die ik tot nu toe tegenkwam met mijn voorbereidingen. Nu is het even rustig wat dat betreft. Dus is het lastig om een leuk blog te schrijven. Voor een volgend blog kan heb ik wel weer een onderwerp, namelijk mijn fietsweekje in Oostenrijk om aan de conditie en de spieren te werken.

Watjes worden niet geboren, maar gemaakt.

Je bent weliswaar conditie aan het opbouwen naar een 200 km tocht in januari. Voor mij is dat in de zomer toch voornamelijk fietsen en skeeleren. Maar de afgelopen week zat dat toch wat tegen.
Eigenlijk begon het al op zondag. Om onze gebruikelijke starttijd regende het nog. De voordelen van buienradar en Whatsapp werden benut en besloten werd een uur later te gaan rijden. Dat bleek een goede beslissing, allen werd daarmee het kilometrage ook ingekort. We wilden voor de volgende bui binnen zijn. Dat lukte wonderwel, zelfs met te dure koffie/appelgebak onderweg.
Maar dat was het dan ook wel. Op maandag is het uitfietsen. Dat ging tien kilometer goed en daarna was ik nat tot op het bod. Dinsdag liet het weer geen training toe.
Woensdag is bij onze schaatsvereniging de dag van de bostraining, een combi van techniek en conditie. Ik was de afgelopen weken vanwege vakantie en familieverplichtingen niet geweest. Dat betekende toch dat enkele spieren dachten dat ze nog vakantie hadden, Daar bracht de trainer snel verandering in. Dat voelde ik donderdag dan ook. En de aardige fietstocht van donderdagavond op de gewone herenfiets was zowel uitfietsen als je spieren voelen.
Toen werd het weer zondag en weer regende het om acht uur en werd de tocht uitgesteld tot negen uur. En leken we een droge periode te krijgen. Besloten werd om in Volendam de koffie te gaan halen. Dat hadden we beter niet kunnen doen. In Volendam aangekomen begon het te regenen en hoe lang we ook koffie dronken we moesten erdoor. Terug in Eemnes was het weer droog, maar alleen het weer.
Toch zijn deze momenten nodig, straks op de Weissensee wordt het ook afzien en dan ben ik misschien dankbaar voor deze trainingen.

Materiaal

Het is hartje zomer, We hebben zelfs een hittegolf. En toch ben ik al aan het nadenken over het materiaal voor de Skate4airtocht. Hoe komt dat zo?
Een aanleiding was mijn vakantie in Indonesië, waar we in het donker van de nacht een vulkaan beklommen. We waren zo slim geweest om een hoofdlicht mee te nemen. Die had ik nog niet eerder gebruikt. Maar wat een gemak. Daar besloot ik, die in ieder geval mee te nemen voor de eerste uren. Ook was kleding daar een puntje. Voor ons westerlingen is 15 graden geen temperatuur om je in te pakken. Voor Indonesiërs wel. Zij waren gekleed alsof het hartje winter was, er werden zelfs dikke fleecejacks verhuurd! Dus ook even nadenken over welke kleding ik aan ga trekken op de Weissensee, misschien ook wel kleding, die makkelijk aan en uit kan.
Verder liep ik door onze plaatselijke Duitse supermarkt, die had helmmutjes te koop, type bivakmuts. In het verleden hebben die mij op natuurijs wel plezier gegeven. Dus ook maar een meegenomen.
Nu ik toch aan het filosoferen ben over materiaal. De vraag voor mij is nog even welke schaatsen ik ga gebruiken. Mijn Vikings, prima voor de langebaan maar op natuurijs misschien niet helemaal de goede keus of een stel Salamons (zgn. kluunschaatsen) waar ik goede verhalen over hoor als het gaat over natuurijs. Met de Salamons schijnt pootje over weer een crime te zijn, maar het comfort van de schoenen en de vorm van het ijzer is een plus. Hopelijk krijg ik de kans dat op Nederlands natuurijs van te voren te testen, schrijft hij bij 30 graden boven nul.

Het was even stil..

Bloggen is ook een vorm van discipline, soms op meerdere manieren. De reden dat er even geen berichten waren kwam door vakantie. Beetje onhandig om in het openbaar te melden dat je er niet bent. Voor sommigen een uitnodiging om je juist te bezoeken.
Maar de komende tijd weer wekelijks verslag.
Voor dat ik vertrok om Indonesië te bezoeken was er nog een zwaar trainingskamp. Gedurende drie dagen werden mijn fietsgroep afgebeuld in het Moezeldal. Hier kun je heerlijk trainen met de fiets. In ons geval de racefiets maar ook voor de MTB'ers is hier genoeg te beleven. Voordelen zijn het is om de hoek, slechts 4 uur rijden vanuit Midden-Nederland. Het maken van hoogtemeters kost geen enkele moeite en eten en drinken is prima. Via allerlei websites kun je prima routes downloaden voor Strava, Garmin of welke gadget dan ook. Voor ons waren het meer dan 300 kilometers in drie dagen met als prestatie op zaterdag 180 kilometer met 3600 hoogtemeters. Kortom waarom zou je verder weg gaan. Moe maar voldaan ben ik daarna op vakantie gegaan en de enige training was een kilometer of tien totaal op een Gazelle damesfiets uit de jaren vijftig of misschien zelfs nog wel ouder. Deze fietsen worden in Indonesië gekoesterd en goed onderhouden. Misschien iets voor een slimme ondernemer.
Maar een aantal weken niet trainen betekent toch teruggang in conditie en gelukkig viel het aantal extra kilo's mee.
Vrijdag landden we weer op Schiphol en zondag had ik mijn zoon beloofd de toerversie van de 1e touretappe in Utrecht te fietsen. Gelukkig had ik nog wat jetlag en was vroeg opstaan geen probleem. De 150 kilometer werden met een redelijk gemiddelde afgelegd, maar de spierpijn was er maandags niet minder om. Kortom er moet weer enige arbeid verricht worden. Maar daarover de volgende keer.

Intensief week

Op weg naar je doel kom je ook zware trainingsweken tegen. Deze twee weken zijn er twee van. De afgelopen week begon maandag met de normale juniorentraining van de GHV. Echter weinig jonge junioren aanwezig en een enkel meefietser zorgde voor een rustig begin voor de deelnemende pupillen. Toen deze afgehaakt waren ging de kraan langzaam aar zeker steeds verder open. En in plaats van een rustige training kwam ik met pijn de benen thuis. de dinsdag was een rustdag maar woensdag was een rondje Marken op de fiets en veel wind. Kortom de Nederlandse bergen, volgens een oud-marathonschaatser.
Donderdag was Hemelvaartsdag en dan hoor je te dauwtrappen. Dat werd het letterlijk. Op woensdag begonnen de appjes te komen, wat gaan we doen en hoe laat. Iemand appte als grap zes uur vertrek. Dat werd letterlijk genomen en om zes uur zat een man of vijftien klaar voor vertrek. Het werd een rondje Veluwe. Om 8 uur aan de koffie met appelgebak! Daar was men ook nog niet helemaal op berekend, het gebak leek hier en daat op ijstaart,  Om half elf zaten de benen weer onder de eigen tafel en kon er met de familie andere dingen gedaan worden. In mijn geval werden dat de rollende keukens in Amsterdam. Dat is een festival met "foodtrucks" leuk om te zijn en goed eten.
vrijdag en zaterdag door allerlei redenen, waaronder het weer (wat een slechte smoes) rustig aan gedaan.
Zondag werd een rondje door de Utrechtse venen/ Leuk om te rijden maar ook wel met een goed gemiddelde. Helaas was de ober bij Ome Ko in Muiden zo sacherijnig dat we daar niet meer op de koffie gaan, zo behandel je je klanten niet. De komende week wordt ook een zware week, maar dat lees je volgende week.

Regelmaat of regel maat

Mijn voornemen om elke week een minimaal een stukje te produceren is best lastig. Ten eerste ben ik niet zo'n schrijver. Het kost me zweet en tranen om een stukje te produceren. Maar ook dit is een goede oefening en ik neem aan, dat het verhaal naar de Weissensee toe genoeg boeiend zal zijn.
Afgelopen week de eerste ideeën op papier gezet om voldoende financiële onderbouwing te krijgen. Begonnen met een leeg vel papier en dan maar schrijven wat in je opkomt. Duidelijk is in ieder geval dat het vaak iets met eten en drinken te maken heeft. Een van de dingen die ik zeker ga doen is een bierproeverij in het najaar. Ik speel al jaren met een idee van een bokbierproeverij. Dus dit maar eens gaan regelen. Andere ideeën moeten verder uitgewerkt worden. Goede ideeën en hulp zijn natuurlijk altijd welkom. Dit is het stukje REGEL maat.
De andere regelmaat is de trainingen. Een aantal keren in de week wat doen aan conditie en techniek. De fiets is natuurlijk de gemakkelijkste variant in deze tijd van het jaar. Gelukkig is het meestal droog en maak ik de nodige kilometers. Ik probeer te variëren in duur en interval. Maar ook hier speelt de techniek soms een rol. Afgelopen vrijdag bleek ik zeker tweehonderd kilometer gereden in de afgelopen week  te hebben met een ketting, die op breken stond. Gelukkig bleek dat thuis, het is altijd vervelend om ergens midden in de Flevopolder te staan met een ketting in twee delen. Helaas bleek de ketting de nodige schade veroorzaakt te hebben, Dat leverde een rekening voor een nieuwe cassette en een nieuwe ketting op.
Verder zijn de skeelers weer echt uit het vet en sta ik in ieder geval een keer per week op de wieltjes. Dat gaat eigenlijk best wel aardig. maar ook hier zitten een aantal gevaren. Simon Borsen (ook GHV) komt tijdens de Klim van Steenwijk in het A-peleton ten val en zit nu thuis met een aantal gebroken tanden, scheuren in kaakbeen en neusbot. Gehavend in gezicht en de nodige schaafplekken. Gelukkig en verstandig had hij een helm op.  Dit wetende skeeler je de volgende dag toch iets voorzichtiger. Voor skeeleren heb ik een schema gemaakt, dat langzaam maar zeker meer kilometers gaat betekenen. Deze week waren het er ongeveer 25 per keer. Aan het einde van de zomer minimaal het dubbele, maar streven is richting de 100 km.
Komende week zien dat we de regelmaat houden en aan het regelen gaan.

De reis is begonnen.

Het is nu begin mei 2015. De weg naar de Weissensee is ingeslagen. Om ook daadwerkelijk op 29 januari 200 km volbracht te hebben zijn twee zaken in ieder geval nodig. De eerste is veel trainen, en vooral op conditie en duur gedurende de zomer. Het tweede is voldoende sponsoring bijeen brengen.
De trainingen zijn begonnen. De eerste doelstelling is om alle zondagen mee te rijden met 't Lamme Pootje voor de nodige duurtrainingen. Tot dit moment is er nog geen week overgeslagen. Het mindere voorjaar doet wel eens vermoeden, dat het op zondagmorgen zal geen regenen. Maar gelukkig is er nog geen zondag uitgevallen. Natuurlijk wel een een keer iets minder droog thuisgekomen, maar dan wacht er een warme douche.. Op Tweede paasdag was het allemaal iets minder. We vertrokken met droog weer, maar al snel begon het te miezeren. Een aantal van ons deed dat besluiten om een kort rondje te rijden via Nijkerk. Op het moment dat dit besluit genomen werd reed ik ergens voorin en daar besloot men een kort rondje Harderwijk te rijden. Toen de twee groepen gesplitst werden bleek ik in deze groep de gemiddelde leeftijd aardig omhoog te brengen. Het zij zo. Bij Harderwijk besloot iemand in een waas van verstandsverbijstering een iets groter rondje te rijden en het begon harder te regenen. Alras begonnen ook de lekke banden te komen. Stilstaan in de regen, een lekke band vervangen, warm gefietst. Kortom hoe krijg je het echt koud. Na iets meer dan 100 km zat ook deze training dan wel martelgang er op. En dat zonder koffie met appelgebak!
Voor 't Lamme Pootje spelen nog meer zaken. We hebben sinds eind april nieuwe kleding.
 
En verder organiseren zij op 13 september het criterium-de-Eemnes, een echt rondje om de kerk. ( www.criterium-de-eemnes.nl) Kortom ook daar komen er allerlei trainingsdoelen.
Ook begint Strava een dingetje te worden. De KOM moeten elke zondag scherper. Gelukkig hebben we Bente, die zet QOM's neer, maar de heren willen ook.
De schaatstrainingen in het bos bij de GHV zorgen voor de technische verbeteringen. Want de basis moet gelegd worden in de zomer. Met elke week een andere trainer voor de groep, die ook echt zijn best wil doet voel je elke week weer andere spieren. Ook de eerste tijdrit van de GHV voor de Betty en Wim Westerveldbokalen is geweest. Door afwezigheid van een aantal kanonnen was ik zomaar de snelste. Dat was natuurlijk leuk, maar ik was ook meer dan tevreden met mijn tijden. Blijkbaar beginnen de trainingen hun eerste vruchten af te werpen.
Het andere punt is de sponsoring rond krijgen. De eerste bedragen zijn binnen, maar er moeten er nog meer volgen. Ook de ideeën hiervoor beginnen te komen. Je zult ze hier binnenkort wel tegenkomen en aangekondigd zien. Dit kost zeker zoveel tijd als de trainingen en vergen de nodige creativiteit.

Het begin

In de zomer van 2014 komt Daniëlle meetrainen met de GHV. Ze wil in januari 2015 200 km schaatsen op de Weissensee voor Skate4air. Ze is al 5 jaar werkzaam voor die organisatie en wil nu wel eens een keer meedoen. Hoewel ze als levenspartner een olympisch kampioen schaatsen heeft is haar schaatstechniek nog niet voldoende. Door alle trainingen van de GHV en anderen rijdt ze in januari 2015 de 200 km net boven de 9 uur. Dat geeft mij het idee dat het zou moeten kunnen. Daniëlle bevestigt dit regelmatig. Door allerlei zaken zoek ik een uitdaging en dit gaat hem worden. Ik ga op 29 januari 2016 200 km schaatsen. Ik wil dat doen voor een goed doel. Het ligt voor de hand om dit ook voor Skate4air te gaan doen. Hier en daar al losgelaten om dit te gaan doen. Begin april 2015 komt er een mailtje van Daniëlle dat de inschrijving geopend is. Als 15e inschrijving verschijnt mijn naam op de inschrijflijst. De tocht naar de Weissensee is begonnen!

Gelukkig fiets ik buiten het schaatsseizoen al het nodige. Ik zal dat deze zomer zeker nodig hebben om een goede basis te leggen voor de winter. De zondagen met het Lamme Pootje worden een verplichting. Daarnaast de fietstrainingen van de GHV en een enkel ander ritje. Kortom de lente, zomer en herfst staan in het teken van fietsen en skeeleren. Maar ja, waar haal je de tijd vandaan?