Niet verder vertellen

Vanmorgen was het al vroeg mooi weer en ging de thermometer de verkeerde kant op, dat wil zeggen richting de plus 10 in plaats van de min 10.
Mijn reisgenoten zijn vrijwilliger voor Skate4air en zij mochten aan de slag om de nodige voorbereidingen te treffen voor aanstaande vrijdag. Alle materialen waren aangekomen en moesten verdeeld, opgehangen, gecontroleerd etc.
Voor mij was er tijd voor een ijstraining. Ik reed door naar de Weissensee en op het kleine meer was het een drukte van belang. Maar het grote meer lokte. Berichten over zwart ijs, geen scheuren. Maar officieel mochten we er niet op. Verkleed als GHV'er, hoe bedenk je het, toch maar die kant op gegaan. Er waren diverse mensen aan het schaatsen. Dus het ook maar gewaagd.
Schaatsen aan, wat zijn die Salomons toch handig, groepje opgezocht en gaan. Gaan inderdaad, wat een prachtig ijs en hoe weinig scheuren. Afzetten en glijden. En dat gedurende 10 kilometer in een lijn.
Bijna geen mensen, mooi landschap. Dan weet je weer waarom je schaatsen wil. Na 10 kilometer ben je aan het einde van het meer, jammer. Maar je mag 10 kilometer terug over hetzelfde ijs....
Halverwege bedacht ik me, ik wilde meer genieten. Omgedraaid en weer 5 kilometer terug. Bij het einde van het meer voor de tweede keer gekeerd bij restaurant Dolomitenblick en de 10 kilometer helemaal terug. Ik kan nog wel een paar uur doorgaan. Maar niet verder vertellen, dat je hier zo mooi kunt schaatsen.